Καλές πράξεις όλοι φωνάζουν,
και τις ψυχές των άλλων σφάζουν,
μπροστά στο κέρδος και στην λαγνεία
ψυχές θα βγούνε και στην πορνεία.
Κόλαση ζούνε μεσα στο χρώμα,
μόνο που σέρνονται στο ίδιο χώμα,
μ' αυτό που λιώνει σάρκες κεκρώπων
και τρώει καρδιές φτωχών ανθρώπων.
Φοβού την κόλαση όλοι φωνάζουν,
και σαν κοράκια ευρώ αρπάζουν,
δεν θα δειλιάσουν να σε σκοτώσουν,
και την ψυχή σου να παραδώσουν.
Για έναν παράδεισο εσύ φωνάζεις,
τα πόδια στιλώνεις και αυτούς κράζεις,
μα όταν η νύχτα το πέπλο της ρίχνει,
Αυτό που έφτιαξες για να μη βλέπεις,
αυτό που νόμιζες ,πως θα σε σώσει,
και τα παιδιά σου δεν θα προδόσει,
μα εσύ τα πρόδοσες,
μπρος στον αγώνα, αυτόν που έχασες
σ' αυτής της γης τον προμαχώνα.
Παράδεισος, Κόλαση, τώρα τα βλέπεις
το σήμερα, τ' αύριο εσύ τα πλέκεις,
μέσα σ'αυτά και συ θα νιώσεις,
πως τον εαυτό σου έχεις προδόσει.
Φοβάσαι το θάνατο, που θα πας, δεν ξέρεις
με οτι σκέφτεσαι παντού υποφέρεις,
Παράδεισο, Κόλαση ,εδώ θα ζήσεις
ίσως έτσι να εκτιμήσεις.
Πως η ζωή σου είναι το δώρο,
αυτό που κλώτσησες και χάρισες στον Εωσφόρο
Τώρα μη σκιάζεσαι και μη φοβάσαι
στην Κόλαση πέρασες
μ΄ αυτή θα ζήσεις
και τον Παράδεισο θα ζωγραφίσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου