Όνειρα, τυφλές ελπίδες

Όνειρα, τυφλές ελπίδες

_Πέντε το πρωί
μες στο σκοτεινό δωμάτιο.
Άψυχο κορμί
είμαι στο βυθό ναυάγιο.

Άδικη ζωή
κλέβεις ότι αγαπάω.
Που να είσαι εσύ
αναμνήσεις μας μετράω.
Πως πονάω..

”Όλα έρχονται και φεύγουν
και μακριά μας ταξιδεύουν.
Με την σκέψη πάντα μένουν
όσοι αγαπούν.

Όνειρα, τυφλές ελπίδες
της ζωής μας καταιγίδες.
Πάθη και αδυναμίες
θα εκτιμηθούν.”

_Ώρα σιωπηλή
πόσο πάλι θ’ αντέξω.
Μου ζητά η ψυχή
μες στο χθες ξανά να τρέξω.

Έχεις πια χαθεί
είναι ο κόσμος γκρεμισμένος.
Μέρες να φανείς
να γυρίσεις περιμένω
Αναμένω…

”Όλα έρχονται και φεύγουν
και μακριά μας ταξιδεύουν.
Με την σκέψη πάντα μένουν
όσοι αγαπούν.”

Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012
By, toxotina73

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.

~ από Maria Pepikidou στο 11/02/2013.

Αναρτήθηκε στις ΑΓΑΠΗ, Μουσική, ΠΟΙΗΣΗ, Maria Pepikidou toxotina73 Poem Μαρία Πεπικίδου Poetry Ποίηση Ποίημα