Της λησμονιάς νερό σαν πιεις πόνο θα λησμονίσεις
μα από τον πόνο για να βγεις στη λίμνη θα κολυμπίσεις
Δεις την ζωή σαν νούφαρο που ζει μέσα στην λίμνη
με το νερό θα λυτρωθείς με το νερό θα ζήσεις
μα το νερό θα είναι εκεί σαν συ θα λυσμνονήσεις
Κρύσταλλα γίνετε βροχή σταγονές δάκρυ χιόνι
που και στην ζέστη θα το το βρείς στο κρύο που ματώνεις
Μάθε την λήθη ν'αγαπάς την ξεχασμένη μνήμη
κείνη που τις πληγές δεν τις πονά
ξέρει να απαλύνει
Αν νιώσεις πως μπορείς εσένα να ξεχάσεις
τότε μπορεί και να πειστείς
πως ήρθε ο καιρός ν' αλλάξεις
αν τις σταγόνες του νερού μπορείς να φυλακίσεις
τότε μπορείς και τη λησμονιά
μες την ψυχή να κρίψεις
Μα αν και πάλι δεν μπορείς
την θλίψη σου να βγάλεις
να την πετάξεις μια στιγμή
χαμόγελο να βάλεις
Τότε προσπάθησε να δεις
τι θέλεις από σένα
για να μπορέσεις κάποια στιγμή
να μάχεσαι χωρίς ψέμα....
Αφιερωμένο
Σε όλους όσους θέλουν αλλά δεν μπορούν και σε όσους όταν μπόρεσαν έπαψαν να θέλουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου